📅 Bitwa pod Warszawą stoczona w dniach od 28 do 30 lipca 1656 roku była największą batalią w trakcie tak zwanego "potopu szwedzkiego". Wojska polsko-litewskie liczyły 24 tysiące żołnierzy regularnych i 18 armat, a wojska szwedzko-brandenburskie 19 tysięcy żołnierzy i 48 armat. Mimo przewagi liczebnej Polacy nie posiadali tylu informacjo o wrogu co Szwedzi. Wielu oficerów brandenburskich służyło w armii polskiej i znało taktykę z jaką walczono w RP Obojga Narodów. Dało to Szwedom przewagę taktyczną, którą skrupulatnie wykorzystali podczas walki, zmuszając wojska polsko-litewskie do odwrotu. Mimo wygranej najeźdźców Polacy byli bardzo blisko odwrócenia losów potyczki. W trakcie walki ciężko ranny został król Szwecji Karol Gustaw, lecz w porę został uratowany przez swoich żołnierzy. Po bitwie Szwedzi zajęli Warszawę rozpoczynając tym samym wielki rabunek stolicy.