06Jun
📅6 czerwca 1891 roku po raz pierwszy pospieszyła do pacjentów „wyciągniętym kłusem” karetka konna Krakowskiego Ochotniczego Towarzystwa Ratunkowego. 132 lata temu powstało w Krakowie pierwsze w Polsce, a drugie w Europie pogotowie ratunkowe. Początkowo dyżury były ochotnicze, nieodpłatne, a na pierwsze wyposażenie składało się pięć par noszy oraz wyposażony w dzwonek ambulans zaprzęgnięty w dwa konie. Głównymi inicjatorami powstania pogotowia byli: okulista Arnold Bennet, chirurg Alfred Obaliński oraz Wincenty Eminowicz, naczelnik Straży Ogniowej. Krakowska stacja powstała na wzór pierwszego pogotowia w Europie, pogotowia wiedeńskiego, które utworzone zostało w roku 1883. Dyżury pełnili ochotnicy, głównie studenci starszych lat Wydziału Lekarskiego UJ. W pierwszym roku swojej działalności pogotowie interweniowało 496 razy, a w drugim roku (1892) już 1352 razy. W roku 1896 opublikowany został regulamin służbowy, w którym uregulowane zostały zasady pracy pogotowia i obowiązki dyżurnych np. „Porady lekarskiej udzielać ani zapisywać recept na stacyi nie wolno, gdyż czynność pogotowia ogranicza się tylko do nagłych przypadków. Także nie wolno zmieniać opatrunków lub dawać choremu potrzebne do tego rzeczy, aby sobie sam mógł zmienić” lub „Zachowanie się dyżurnych winno być spokojne, szczególniej w porze nocnej: a więc śmiechy, krzyki, kłótnie nawet zbyt głośne rozmowy: wychylanie się z okien, gra na instrumentach i śpiewy są wzbronione”.
Pogotowie tworzyło historię ratownictwa medycznego uruchamiając automobile sanitarne, wprowadzając systemy łączności radiowej czy pierwsze specjalistyczne wyposażenie takie jak np. kuferki wypadkowe czy oparzeniowe.
Komentarze